Dewan rakyat ada beberapa Jawatankuasa Pilihan.
Di antaranya ialah Jawatankuasa Kira-Kira Wang Negara atau lebih dikenali
sebagai Public Accounts Committee (PAC). Apabila saya dilantik menjadi Penolong
Setiausaha (PSU) Jabatan Parlimen pada 1 November 1968, saya juga ditugaskan
untuk menjadi Setiausaha PAC. Pengerusi PAC ketika itu adalah YB Hanafiah
Hussein, ahli Parlimen UMNO berkelulusan akauntan. Ketua Juruaudit negaranya
ialah Mohd Zain, seorang penjawat awam yang beramanah. Mewakili Perbendaharaan
Malaysia/Kementerian Kewangan ialah Sallehuddin Mohamed (Pegawai Belanjawan).
Setiap kali diadakan mesyuarat PAC bertemulah terlebih dahulu dengan pengerusi
PAC, Ketua Audit Negara dan Pegawai tertinggi daripada Kementerian Kewangan.
Perbincangan diadakan di Pejabat Ketua Audit Negara.
Di sini, beberapa
perenggan dari Ketua Audit Negara akan dipilih. Setelah dipilih, perenggan itu
akan diberitahu kepada kementerian atau Jabatan berkenaan. Setelah notis
mesyuarat diedarkan maka datanglah Pegawai-pegawai diketuai oleh Pegawai
Pengawal (Ketua Jabatan/ Kementerian) akan hadir bersama Pegawai Pegawai
berhadapan dengan PAC di Bangunan Parlimen. Di antara 6 orang ahli ahli PAC,
seorang daripadanya adalah dari Parti Pembangkang di Dewan Rakyat. Banyak
kenangan manis dan pahit saya sepanjang tempoh hampir 10 tahun menjadi
setiausaha PAC.
Sebagai Setiausaha PAC, saya sempat memerhatikan gerak geri
Pegawai Pegawai Kerajaan yang hadir. Ada yang terketar-ketar bila tidak dapat
menjawab soalan yang dikemukakan ahli PAC. Maklumlah soalan soalan yang
dikemukakan adalah perbelanjaan yang telah dilakukan oleh Pegawai Pegawai
terbabit. Ada juga Pegawai Pegawai yang tidak bersedia secukupnya untuk
menjawab soalan. Hasil dari mesyuarat PAC ini akan dilaporkan semula ke Dewan
Rakyat setelah semua proses selesai. Inilah system “Check and Balance” dalam
system kewangan di Negara yang mengamalkan demokrasi berparlimen ini.